[TP-007]Canlı vericili böbrek nakli hastalarındaki greft taş hastalığının minimal invaziv cerrahi tedavisinin sonuçları: Tek merkez 3758 böbrek nakli deneyimiMehmet Sarıer1, İbrahim Duman1, Alim Koşar22Süleyman Demirel Üniversitesi, Üroloji Ana Bilim Dalı, Isparta GİRİŞ: Greft taş hastalığı, Böbrek naklinin ender görülen ürolojik komplikasyonlarından birisidir. Tedavi edilmediği taktirde greft kaybına kadar ilerleyebilen klinik tablo oluşturabilir. Bununla birlikte greft taş hastalığının tedavisi de zorlu olabilir. Bu çalışmada Canlı vericili böbrek nakli serimizdeki allograft taş hastalığının minimal invaziv cerrahi tedavisi konusundaki deneyimimizi sunmayı amaçladık. METOD: Bu çalışmada Merkezimizde kasım 2009 ile ocak 2017 tarihleri arasında gerçekleştirilen 3758 ardışık canlı vericili böbrek naklinin retrospektif analizi sonucunda, Takiplerinde greft taş hastalığı tespit edilen, ve minimal invaziv cerrahi tedavi uygulanan hastaların sonuçları değerlendirildi. Hastaların klinik ve demografik bulguları, yaş, cinsiyet, taş yeri ve büyüklüğü, taşın oluşma suresi, cerrahi müdahale yöntemi, komplikasyonlar ve cerrahi taşsız başarı gibi faktörleri inceledik. BULGULAR: 22 (%0,58) hastaya greft taş hastalığına yönelik toplam 24 minimal invaziv cerrahi girişimde bulundu. Ortalama yaş 41,6 (20-63) du. Böbrek nakli ile taş cerrahisi aralığı ortalama 27,3 (3-67) aydı. Ortalama taş yükü 11,6±6.4 (4-29) mm idi. Taşların klinik prezentasyonu; 3 hastada kaliksiel, 7 hastada renal pelvis, 9 hastada üreter, 2 hastada mesanede ve 1 hastada ise üretradaydı. Taşlara yönelik cerrahi yaklaşımlar ise, 12 hastaya Rigit Üreteroskopik lithotripsi, 6 hastaya Fleksible Üreteroskopik Lithotripsi, 3 hastaya Sistoskopik lithotripsi, 1 hastaya ise Perkütan Nefrolitotomi operasyonu uygulandı. Peroperative ve postoperative hiçbir hastada major komplikasyon gelişmedi. Fleksible Üretereskopi uygulanan bir hastada (4.5%) postoperatif dönemde idrar yolu enfeksiyonu gelişti. Bütün hastalar operasyon sonrası taş temizdi. Yalnızca fleksible Üreteroskopi uygulanan 2 (9%) hastaya, ilerleyen dönemde residüel taşlar için second look girişim yapıldı. Bütün hastalar ortalama 30,2 (8-84) ay takip edildi. Takiplerde tekrar taş oluşumuna hiçbir hastada rastlanmadı. SONUÇ: Greft taş hastalığı nadir olarak görülmektedir. Ve bu hastalarda minimal invaziv cerrahi tedavi ender olarak uygulanmaktadır. Endoürolojik cerrahi yaklaşımlar bu hastalarda güvenle ve efektif olarak uygulanabilir. Results of minimal invasive surgical treatment of allograft lithiasis on live donor renal transplant recipients: Single center experience of 3758 renal transplantationsMehmet Sarıer1, İbrahim Duman1, Alim Koşar22Department of Urology, Suleyman Demirel Universtiy, Isparta AIM: Allograft lithiasis is one of the rare urologic complicatons of renal transplantation (RT). If left untreated, it may cause a clinical picture that can progress to the loss of the graft. However, management of graft lithiasis may also be challenging. In this study we aimed to present our experience with minimally invasive surgical treatment of allograft lithiasis in our series of living donor RT. MATERIAL-METHODS: In this study, we evaluated results of patients with renal graft lithiasis detected at follow-up and undergone minimally invasive surgery as the result of retrospective analysis of 3758 consecutive living donor RT performed in our center between November 2009 and January 2017. We examined several factors including patients’ clinical and demographic characteristics, age, gender, location and size of the stone, duration of the stone formation, surgical intervention method, complications and stone free surgical success. RESULTS: Twenty-two (0.58%) patients underwent total 24 minimally invasive surgical procedures for renal graft lithiasis. The mean age was 41,6 (range 20-63). The time interval between RT and surgical intervention was 27,3 (range 3-67) months. The stone size was 11.6±6.4 (4-29) mm. Clinical presentation of calculi was calyxial in 3 patients, renal pelvis in 7 patients, ureter in 9 patients, bladder in 2 patients and urethra in 1 patient. Surgical approaches for stones included rigid ureteroscopic lithotripsy in 12 patients, flexible ureteroscopic lithotripsy in 6 patients, cystoscopic lithotripsy in 3 patients and percutaneous nephrolithotomy in 1 patient. None of the patients developed peroperative or postoperative complications. One patient (4.5%) who underwent flexible ureteroscopic lithotripsy developed urinary tract infection in the postoperative period. All the patients were stone free after the operation. Only in two (9%) patients who underwent flexible ureteroscopy, a second look procedure for residual stones was performed in the following period. All patients were followed up for an average of 30,2 (range 8-84) months. Recurrence of stone formation was not observed in any patient at follow-up. CONCLUSION: Renal transplant lithiasis is uncommon. And minimal invasive surgical treatment is rarely performed in these patients. Endourological surgical approaches can be safely and effectively performed in these patients. |