[SS-118]
Oturum adı: ORAL SESSION 11 | Oturum salonu: SALON 6 | Oturum tarihi: 23 Ekim 2015 | Oturum saati: 17:15 - 18:45Asetaminofen toksisitesinde hidrojen sulfidin koruyucu etkisi
Levent Özcan1, Emre Can Polat2, Çiğdem Vural3, Murat Dursun4, Hüseyin Beşiroğlu5, Mustafa Erkoç5, Mustafa Baki Çekmen6, Ceyla Eraldemir6, Büşra Yaprak Bayrak3, Alper Ötünçtemur5, Emin Özbek52İstanbul Medipol Üniversitesi,Tıp Fakültesi, Üroloji A.B.D.,İstanbul Türkiye
3Kocaeli Üniversitesi,Tıp fakültesi,Patoloji A.B.D., Kocaeli,Türkiye
4Bahçelievler Devlet Hastanesi, Üroloji kliniği,İstanbul,Türkiye
5Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi,Üroloji Kliniği, İstanbul,Türkiye
6Kocaeli Üniversitesi,Tıp fakültesi,Biyokimya A.B.D., Kocaeli,Türkiye
AMAÇ: Asetaminofen (N-acetyl-p-aminophenol, APAP) dünyada en sık kullanılan analjezik ve antipiretik bir ajandır ve APAP nefrotoksisitesinin spesifik bir tedavisi yoktur. Serbest oksijen radikalleri veya serbest radikallerin APAP nefrotoksisitesinde mediyatör oldukları daha önceki çalışmalarda bildirilmiştir. Antifibrotik, antiflamatuar ve antioksidatif ajan olarak hidrojen sülfid (H2S) daha önce tanımlanmıştır. H2S klasik çürük yumurta kokusu ile bir zehirli gaz olarak kabul edilmiştir, ama günümüzde nitrik oksit (NO) ve karbon monoksit (CO ile birlikte, üçüncü gasotransmitter olarak kabul edilir. Bu çalışmada amaç APAP nefrotoksisitesinde APAP’ ın koruyucu etkisini doku malondialdehit (MDA) and glutatyon (GSH), and nitrik oksit (NO) seviyelerini ölçerek ve mikroskopik olarak göstermektir.
Materyal ve METHOD: 24 rat ile 4 eşit grup oluşturuldu. 1. Grup kontrol grubu, 2. Grup APAP grubu, 3. Grup APAP+H2S grubu ve 4. Grup APAP+Vehicle grubu olarak belirlendi. APAP 1000 mg/kg dozunda intraperitoneal olarak uygulandı. H2S vericisi olarak NAHS 56 mmol/kg dozunda ve APAP injeksiyonundan 20 dk. sonra intraperitoneal olarak uygulandı. 24 saat sonra ratlar sakrifiye edildi ve üre, kreatin seviyelerini belirlemek için kan örnekleri ve MDA,GSH ve NO seviyelerini ölçmek için de böbrek dokusu alındı.
BULGULAR: Üre ve kreatin seviyesi kontrol grubuna göre APAP grubunda daha yüksek bulundu. Doku MDA seviyesi grup 2 de grup 1 ve 3’e göre gelirgin olarak yüksekti. GSH seviyesi APAP uygulanan ratlarda düşük olarak bulundu. NO açısından bakıldığında diğer gruplarla karşılaştırıldığında grup 2 de belirgin olarak yüksekti. Mikroskobik olarak değerlendirme de grup 2 de tübüler dejenerasyon, vakualizasyon ve nekroz belirgin olarak izlendi. Grup 3 teki ratlarda grup 2 ile karşılaştırıldığında daha az hücresel deskuamasyon ve glomerüllerde daha iyi morfoloji görüldü.
SONUÇ: Sonuçlarımıza göre oksidatif stres aracılı APAP nefrotoksisitesinde H2S ‘in koruyucu etkisi vardır.
Protective effect of hydrogen sulfide on acetaminophen-induced nephrotoxicity in rats
Levent Özcan1, Emre Can Polat2, Çiğdem Vural3, Murat Dursun4, Hüseyin Beşiroğlu5, Mustafa Erkoç5, Mustafa Baki Çekmen6, Ceyla Eraldemir6, Büşra Yaprak Bayrak3, Alper Ötünçtemur5, Emin Özbek52Istanbul Medipol University, Faculty of Medicine, Department of Urology, Istanbul, Turkey
3Kocaeli University,Faculty of Medicine, Department of Pathology, Kocaeli,Turkey
4Bahcelievler State Hospital, Department of Urology, Istanbul,Turkey
5Okmeydani Training and Research Hospital, Department of Urology, Istanbul, Turkey
6Kocaeli University,Faculty of Medicine, Department of Biochemistry, Kocaeli,Turkey
AIM: Nephrotoxicity is a major complication of acetaminophen (APAP), a widely used analgesic and antipyretic drug, and there is no specific treatment for APAP-induced renal damage. It has been reported that reactive oxygen metabolites or free radicals are important mediators of APAP toxicity. As previously, an antifibrotic, antiflammatory and antioxidative agent as hydrogen sulfide (H2S) was described. Therefore we investigated the effects of H2S on APAP - induced renal damage by measuring malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH), and nitric oxide (NO) levels in rat models.
Matherials and METHODS: For this purpose, nephrotoxicity was induced in male Wistar albino rats by intraperitoneal (i.p.) administration of a single dose of 1,000 mg/kg APAP. Some of these rats also received NaHS, i.p. at a dose 56 mmol/kg immediately after injection of APAP. Group 1 served as control. Group 2 rats were treated with a single dose of APAP. Group 3 rats received APAP + NaHS. Group 4 received APAP + 0.9 % saline (APAP + Ve). Urea and creatinine levels were measured in the blood, and levels of MDA,GSH ve NO activity were determined in renal tissue.
RESULTS: Serum urea and creatinine levels were significantly higher in rats treated with APAP alone than rats in control and APAP + NaHS groups. Tissue MDA levels in rats treated with APAP alone were significantly higher than in control and APAP + NaHS groups.The level of GSH was significantly decreased in APAP-treated rats.Administration of NaHS to APAP-treated rats significantly increased the level of GSH. There was high level of NO in APAP treated group; however, NO levels in group treated with APAP+NaHS were significantly lower than APAP treated group.Morphological changes including tubular epithelial degeneration, vacuolization, cell desquamation, and necrosis were clearly observed in the APAP-treated rats. In rats treated with APAP + NaHS, despite the presence of mild tubular degeneration and epithelial vacuolization in the proximal tubules, cellular desquamation was minimal and glomeruli maintained better morphology compared with the APAP group
CONCLUSION: These results indicate that administration of APAP causes oxidative stress to renal tissue and that H2S protects against the oxidative damage associated with APAP.
resim 2
figure 2
)
APAP grubu: proksimal tübüllerde şiddetli nekroz, dejenerasyon ve epitelyal vakualizasyon
In APAP group: severe tubular necrosis, tubular degeneration, and epithelial vacuolization in the proximal tubules (H&E x 200).
resim 3
figure 3
)
APAP+NaHS grubu: proksimal tübüllerde hafif nekroz, dejenerasyon ve epitelyal vakualizasyon
In APAP+ NaHS group: mild tubular necrosis, tubular degeneration, and mild-moderate epithelial vacuolization in the proximal tubules
resim 4
figure 4
)
APAP+ Ve grubu: proksimal tübüllerde şiddetli nekroz, dejenerasyon ve epitelyal vakualizasyon
. In APAP+ Ve group: severe tubular necrosis, tubular degeneration, and epithelial vacuolization in the proximal tubules
tablo 1
| kontrol | APAP | APAP+NAHS | APAP+Ve | |
| Ure(mg/dL) | 35.2 ± 4.5 | 142 ± 18.3 | 38.3 ± 3.2 | 134 ± 18.9 |
| Kreatin (mg/dL) | 0.48 ± 0.02 | 1.74 ± 0.12 | 0.43 ± 0.02 | 1.6 ± 0.10 |
| NO (nmol/mg protein) | 13.9 ± 5.1 | 88.3 ± 41.6 | 15,6 ± 7.3 | 83.1 ± 28.3 |
| MDA (nmol/mg protein) | 41.8 ± 10.2 | 83.6 ± 24.9 | 45.1 ± 13.2 | 82.4 ± 50.1 |
| GSH (umol/mg protein) | 39.1 ± 20.4 | 15.2 ± 3.3 | 36.7 ± 18.4 | 14.1 ± 1.7 |
H2S'in üre,Kreatin,MDA,NO ve GSH üzerinde etkisi
table 1
| control | APAP | APAP+NAHS | APAP+Ve | |
| Urea (mg/dL) | 35.2 ± 4.5 | 142 ± 18.3 | 38.3 ± 3.2 | 134 ± 18.9 |
| Creatinine (mg/dL) | 0.48 ± 0.02 | 1.74 ± 0.12 | 0.43 ± 0.02 | 1.6 ± 0.10 |
| NO (nmol/mg protein) | 13.9 ± 5.1 | 88.3 ± 41.6 | 15,6 ± 7.3 | 83.1 ± 28.3 |
| MDA (nmol/mg protein) | 41.8 ± 10.2 | 83.6 ± 24.9 | 45.1 ± 13.2 | 82.4 ± 50.1 |
| GSH (umol/mg protein) | 39.1 ± 20.4 | 15.2 ± 3.3 | 36.7 ± 18.4 | 14.1 ± 1.7 |
Effects of H2S on rat kidney NO, MDA, GSH levels.
resim 1
Figure 1
)
Kontrol grubu: böbrek korteksinde normal glomerul ve tubuler yapılar.
In control group: normal tubules and glomeruli in kidney cortex